Świętokrzyskie Dni Dziecka ‘2009

Świętokrzyskie Dni Dziecka '2009

Świat Kucyków, czyli pierwszy wieczór na kielecczyźnie…

Postanowiliśmy wybrać się na kielecczyznę, z pierwszym noclegiem w okolicy Bałtowa. Odległość nieco ponad 500 km pokonywaliśmy kilkanaście godzin, z przyczepą po Polsce jeździ się ciężko, dodatkowo korki, roboty drogowe i wielokrotne postoje, bo dzieciom ciężko było wytrzymać bez ruchu...
Wieczorem dojechaliśmy do Kolonii Wólki Bałtowskiej do agroturystyki znalezionej wcześniej w internecie. Gospodarze z reguły nie przyjmują przyczep, ale jeśli już to dlaczego nie? 40 zł za dobę, za możliwość zatrzymania się na trawie z boku gospodarstwa, pomiędzy leżącymi odłogiem maszynami, kawałkami drewna i odpadami. Nie brzmi zachęcająco, ale zdecydowaliśmy się zostać.

dzieci ucieszył plac zabaw (huśtawki, zjeżdżalnia, piaskownica), zapowiadany bliski kontakt z gospodarskimi zwierzętami: kury, krowy, świnki, króliki i główna atrakcja- kucyki. ale to jutro bo tego dnia już nam mało zostało ;)

Świętokrzyskie Dni Dziecka '2009

Jurapark Bałtów

noc minęła jak to na wsi, przy wtórze ujadania wiejskiego psa, który zamilkł dopiero rano, kiedy coś zdaje się upolował. Po śniadaniu ruszyliśmy na podbój krainy dinozaurów- Bałtowa. Mieliśmy do przebycia tylko kilometr pięknym jarem, na zboczach którego rosły trzy stuletnie modrzewie.
To czwarty odwiedzany przez nas jurapark w Polsce i trzeba przyznać, że najbardziej okazały.

przy wyjściu natrafiliśmy na reklamę neolitycznej kopalni i oto przybył dodatkowy punkt naszej wyprawy :)

Po przejściu ścieżki dydaktycznej kolejną godzinę zajął nam pobyt na placu zabaw (według naszych córek bardzo „wypasionym”).

na placu zabaw spotkaliśmy dziewczynkę, którą poznaliśmy wczoraj w agroturystyce. my rozmawialiśmy sobie z jej sympatycznymi dziadkami, a dzieci świetnie się bawiły w trójkę.

w końcu głód dał o sobie znać i wylądowaliśmy w restauracji „Pod Czarcią Stopką”. Było smacznie, poznaliśmy regionalne kluchy-bałtuchy.

Sama restauracja jest świetnie położona, na górnym tarasie miasteczka. Można obserwować gości przybywających i opuszczających park, a sama sceneria jak w górskim uzdrowisku, wszak to Góry Świętokrzyskie :-) widzieliśmy przejeżdżającą ciuchcię, którą można zrobić sobie półgodzinną wycieczkę po okolicy.

tuż przy restauracji znajduje się taki drogowskaz:

niestety nie mieliśmy zbyt wiele czasu, zamierzaliśmy zwiedzić resztę bałtowskiego parku.

dinopark to nie jedyna atrakcja, infrastruktura wokół parku jest bardzo rozbudowana. znajdują się tutaj m.in. lunapark, stajnie czy park dzikich zwierząt, po którym można poruszać się m.in. schoolbusem.

na koniec skorzystaliśmy ze wspomnianej wcześniej ciuchci ze wspaniałym kierowcą-przewodnikiem, który piękną polszczyzną opowiadał o historii i teraźniejszości Bałtowa oraz zachęcał do poznawania okolicy.

można tutaj również popłynąć tratwą, a zimą pojeździć na nartach. Słyszeliśmy o planach budowy toru saneczkowego oraz sztucznego zalewu...

Przed wieczorem wróciliśmy do agrosturystyki, na której zrobiło się tłoczno, przyjechało wiele rodzin z dziecmi. Chwilo trwaj mówiliśmy i wtedy!!! Ola spadła z huśtawki i z nosa polała się krew :( Nie widzieliśmy tego i zaalarmowani przez innych gości ruszyliśmy na ratunek. Całe szczęście rana okazała się niegroźna, pozostało tylko obserwować dziecko... Nerwowa atmosfera wśród nas wszystkich szybko minęła i jeszcze tego samego wieczoru mogłem upiec kiełbaski na ognisku.

Kilka przypadkowych rodzin, a było tak bardzo miło, że zaczęliśmy mieć głupie myśli, że może są na świecie ludzie z którymi moglibyśmy wytrzymać dłużej niż chwilę???

Na wszelki wypadek ;) następnego dnia rano żegnani przez gospodarzy i gości ruszyliśmy w kierunku drugiego z celów naszej wyprawy, Gacek.

W „Świecie Kucyków” gospodarz (sołtys) zdążył jeszcze zorganizować dzieciom przejażdżkę powozem ciągniętym przez kucyka i przy okazji okazało się, że spośród blisko dziesiątki dzieci, tylko nasze potrafiły zaśpiewać słynne „Wio koniku!”...

To było bardzo miłe kilkadziesiąt godzin. Do teraz pamiętamy czereśnie prosto z drzewa, uprawiane bez nawozów i oprysków, a mimo to pozbawione robali!

Świętokrzyskie Dni Dziecka '2009

podziemna trasa turystyczna w Krzemionkach

w Krzemionkach Opatowskich znajduje się rezerwat archeologiczny. jego najznamienitszą częścią jest podziemna trasa turystyczna w prehistorycznej kopalni krzemienia pasiastego. dowiedzieliśmy się o niej z reklamy w Bałtowie, musieliśmy się więc tutaj zatrzymać w drodze do Gacek.

kupiliśmy bilety i ruszyliśmy zwiedzać, w nadziei że "uciekniemy" dużej grupie motocyklistów zgromadzonej na parkingu.

udało się połowicznie: grupa była tak duża, że część poszła razem z nami. podczas zwiedzania jednak pozytywnie nas zaskoczyli, wcale nie byli tak głośni jak wcześniej przy maszynach, nie popędzali grupy, zważając na nasze małe dzieci. atmosfera zwiedzania była bardzo przyjemna.

najpierw oglądaliśmy makiety oraz ilustracje szybów kopalnianych.

oto sprawca zamieszania: krzemień pasiasty. ten niepozorny minerał wydobywany w jednej z ważniejszych w Europie kopalni okresu neolitu zapewniał dobrobyt, wytwarzano z niego przede wszystkim siekiery i dłuta.

wchodzimy w sieć korytarzy udostępnionych do zwiedzania na długości 465 m.

niewydobyty ze skały krzemień.

metody wydobycia były bardzo prymitywne...

chodnik pozwala na poruszanie się w pozycji pionowej, jednak wyrobiska (widoczne po obu stronach) miały wysokość kilkudziesięciu centymetrów.

jeden z nielicznych śladów pozostawionych przez pracujących w kopalni, wykonany węglem drzewnym.

wychodzimy z kopalni...

trafiamy do zrekonstruowanej wioski neolitycznej, którą zamieszkiwali wydobywcy krzemienia.

dzieci wzięły udział w warsztatach garncarskich :)

a później ruszyliśmy w drogę. wyjazd zajął nam trochę czasu, bo najpierw wyjeżdżały motocykle, niezliczone ilości motocykli...

Świętokrzyskie Dni Dziecka '2009

camping ‘Loch Ness’ w Gackach

naszym celem były Gacki k. Buska Zdroju.

w piątkowy wieczór po kilkugodzinnej podróży dotarliśmy do campingu "Loch Ness" w Gackach. zgadzało się wszystko włącznie z tragiczną drogą dojazdową...

oraz jeziorem (tak naprawdę stawem).

w bramie przywitał nas wirtualny znajomy z forum karawaning.pl. "Prezes" Jacek wprowadził nas na camping, sam właściciel widząc w czyich jesteśmy rękach ograniczył się do pobrania opłaty i zaopatrzenia nas w wodę. Po rozstawieniu się ruszyliśmy na plażę. Woda w tutejszym stawie poprodukcyjnym zakładów Nida Gips podobno nieźle działa na „te sprawy” (tak twierdzą przebywający tutaj panowie), ale było chłodno i nie zdecydowałem się tego weryfikować ;) nasi znajomi wręcz przeciwnie :)

córki świetnie się bawiły na (dosyć glinianym) piasku wraz z Danielem, synem Jacka.

po zabawie przyszedł czas na odpoczynek :)

Wieczorem zostaliśmy zaproszeni przez rezydentów na grilla do przedsionka innego przedstawiciela karawaningowej braci, Meserta, poznaliśmy tam jeszcze załogę Josepha. Wyżej wymienieni wraz ze swoimi połowicami serdecznie nas przyjęli, za co jesteśmy bardzo wdzięczni.

Wymieniliśmy wiele cennych uwag dotyczących naszej karawaningowej rzeczywistości oraz przekonaliśmy się na żywo na czym polega wyższość grilla gazowego nad węglowym (zdrowiej i przyjemniej, bez smrodu podpałki i gryzącego dymu)... Przez cały czas nasze dziewczynki wraz z Danielem i innymi dziećmi buszowały po dworze, a my czuliśmy się wyjątkowo spokojnie. To nowe doświadczenia, bo nigdy nie zostawiamy dzieci samym sobie, a tutaj, w tym towarzystwie byliśmy spokojni... biesiadowaliśmy i rozmawialiśmy, nawet głośno, aż do 22!!! ;) "Loch Ness" to miejsce w którym cisza nocna jest przestrzegana przez wszystkich, bardzo to doceniliśmy.

sam camping nie jest zbyt duży, przez co zaliczyć można go do tych „przyjemnych”. Właściciel podobno wyprasza gości nie stosujących się do regulaminu tego „ośrodka rodzinnego wypoczynku”, a to ciągle rzadka sprawa w naszym kraju. Infrastruktura, w tym sanitariaty, niezbyt wysokich lotów, ale ze względu na nie do końca uregulowane sprawy własnościowe, nie inwestuje się tutaj. Być może sytuacja się zmieni, a wtedy to magiczne miejsce pośród modrzewi stanie się ważnym punktem na karawaningowej mapie kraju.

Świętokrzyskie Dni Dziecka '2009

w Pacanowie kozy kują…

Do Gacek zawiodła nas chęć pokazania dzieciom Pacanowa, miejsca, do którego wedle bajkowych przekazów podróż swego życia odbywał najsłynniejszy polski koziołek. po spokojnej nocy na campingu rano ruszyliśmy więc do miasteczka spopularyzowanego przez Kornela Makuszyńskiego. spacerowaliśmy po nim dwie godziny...

Pacanów ogłosił się europejską stolicą bajki, ale na wyrost- póki co na to miano nie zasługuje. W przeddzień wielkiej imprezy plenerowej poświęconej Matołkowi miasteczko było dosyć ładnie przyozdobione, ale czuło się tymczasowość tych zachodów. I nie chodzi tylko o walące się rudery, ale o zupełny brak pomysłu na sprzedawanie wizerunku koziołka jako produktu turystycznego. Turysta nie zostawi tutaj swoich pieniędzy, bo nie ma ich gdzie wydać! Oczywiście można nabyć koziołkowe pierniki, czy też pluszowe zabawki, ale to zdecydowanie za mało, jak na "europejską stolicę bajki". Mimo, że dzieci były mimo wszystko zadowolone ode mnie ocena mierna!!!

w drodze powrotnej do samochodu zostaliśmy zaatakowani przez małpy ;) humory odrobinę się poprawiły...

Pacanów? wszystko w budowie i organizacji... ale damy stolicy bajki szansę, przyjedziemy tutaj w przyszłości. tymczasem czary goryczy dopełniał nadciągający deszcz :((

Świętokrzyskie Dni Dziecka '2009

powrót

Ze względu na długą drogę powrotną zdecydowaliśmy się nie czekać do niedzieli. Pożegnaliśmy towarzystwo i w sobotnie południe ruszyliśmy w kierunku domu. W strugach deszczu pokonywaliśmy kolejne kilometry, zatrzymaliśmy się dopiero w Łodzi, by zatankować paliwo i zjeść hamburgera w McDonalds. Po chwili odpoczynku ruszyliśmy w dalszą drogę, ostatecznie zatrzymaliśmy się na stacji w Łysomicach w okolicy Torunia. Nocleg spędziliśmy wśród tirów, z kórym jeden okazał się chłodnią, co oznaczało regularny hałas co pół godziny, ale to już inna historia...

Po kolacji zasnęliśmy snem sprawiedliwych. Mimo bliskości torów kolejowych słyszeliśmy tylko jeden pociąg w nocy. Rano zobaczyliśmy, że ktoś spał w samochodzie osobowym obok nas, tylko w zgoła odmiennych od naszych warunkach... W przeciwieństwie do poprzedniego deszczowego dnia było słonecznie i po śniadaniu ruszyliśmy w drogę. Czekały nas 3 godziny jazdy nad nasze jezioro, gdzie mieliśmy zostawić przyczepę... i tak minęły nam dni dziecka 2009, bo taki był oficjalny temat naszej świętokrzyskiej wyprawy :)

# Świętokrzyskie Dni Dziecka ‘2009

Świat Kucyków, czyli pierwszy wieczór na kielecczyźnie…

Jurapark Bałtów

podziemna trasa turystyczna w Krzemionkach

camping ‘Loch Ness’ w Gackach

w Pacanowie kozy kują…

powrót